‘Kerk’ zijn anno 2018

Wat is ‘Kerk’ zijn anno 2018….Een vraag die velen van ons bezig houdt, zo ook mij. Waar zijn we druk mee in onze gemeenten en waar zouden we ons druk om moeten maken denk ik wel eens. We willen graag dat iedereen betrokken is, maar vinden het ook erg fijn wanneer we daarvoor niets hoeven te veranderen. Het is toch goed zoals het is? We gaan naar de dienst op zondag (het liefst een gedegen vastomlijnd geheel zonder gekkigheden) omdat we dat graag willen, maar ook omdat we het gewend zijn. We proberen verder naar elkaar om te kijken, steken tijd en geld in het onderhoud van het gebouw en zonder dat we er erg in hebben, zitten we ook nog eens verstrikt in regels, die ons gemeente-zijn zo langzamerhand vastzetten…….

Is dat hoe het is? Is dat ook hoe jij het ervaart? De één zal het zo ervaren en de ander niet. De grote vraag, denk ik, is eigenlijk; “waar komt onze persoonlijke relatie met Jezus in naar voren, is dat zichtbaar voor de buitenwereld of is dat iets wat we toch liever voor ‘onszelf’ houden? Thuis achter de voordeur?

Gelukkig zijn er nog steeds gemeenten waar Gods Woord en Waarheid nog steeds aanwezig is en verkondigt wordt! Maar zolang ik met gemeentes mee heb mogen lopen merk ik toch dat er mensen zijn in ‘alle’ generaties die wel iets missen, iets dat hen raakt, iets waarmee ze weer verder kunnen in de week die komen gaat.

Meer en meer denk ik dat dit wel eens de authenticiteit zou kunnen zijn, de echtheid, de verkondiging van het evangelie vanuit ons hart, door ons leven, onze eigen woorden en onze eigen daden. Onze levens moeten om Jezus draaien en onze relaties moeten om Jezus draaien. Binnen een gemeente gaat dit om relaties tussen jong én oud. We vergeten vaak dat we ‘elkaar’ nodig hebben en dat we ‘elkaar’ wat hebben te vertellen. We moeten elkaar meer inspireren, laten zien wat een relatie met Jezus met ons doet. Hoe kunnen we nu echt verder in de week die komen gaat. Welk voorbeeld geven we hierin aan de generaties ‘om’ ons heen? Hoe belangrijk is onze taak wel niet in het doorgeven van dé Waarheid. De waarheid waar Jezus zelf over spreekt. Jezus​ zei: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door mij.” (Johannes 14:6 NBV) En daarbij zegt Hij ook nog eens; “Als jullie mij kennen zullen jullie ook mijn Vader kennen.” Hoe gaaf is dat!

Deze Waarheid is waar het om draait, het draait niet in de eerste plaats om de gemeente. Dit vloeit er natuurlijk uit voort. En daaruit voortvloeiend weer dat we ook gemeente moeten zijn buiten onze muren. Iets waar de ‘Kerk’ voor zou moeten staan, maar wat mijns inziens toch wel wat op de achtergrond raakt…….

Deze authenticiteit houdt niet in dat we praktisch helemaal het roer om moeten gooien, maar wel dat we op onderzoek moeten gaan in ons eigen hart. ‘Wat doet Jezus met jou?’ Waarom geloven we in het offer van Christus en waarom willen we graag dat een ander ook die vrijheid voelt, die Christus ons alleen kan geven. Vinden we het zelf ook niet fijn door de ander geïnspireerd willen worden? Is het niet zo dat we allemaal ‘het geloof willen voelen’? Die echtheid? Niet omdat we ermee zijn opgegroeid, maar omdat we Jezus willen toelaten in ons leven?

Geloven en gemeente zijn is niet alleen maar het goede doen. Geloven verbindt je aan Jezus, je keert je tot Hem, je zoekt Hem steeds. Hoe onzeker en bezorgd je je ook voelt. Hoeveel fouten je ook gemaakt hebt. Je zoekt een relatie met Hem, zodat je Hem mag voelen in je hart. God vraagt ons van Hem te houden en als we dat doen, dan zal Hij ons alles geven wat we nodig hebben. Niet volgens onze wereldse maatstaven, maar wel alles wat we nodig hebben in de situaties die ons overkomen.

“Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw ​gebeden. Dan zal de ​vrede​ van God, die alle verstand te boven gaat, uw ​hart​ en gedachten in ​Christus​ ​Jezus​ bewaren.” Fillipenzen4:6-7 NBV

Op Hem vertrouwen geeft vrede en vrijheid en betekent dat we los mogen laten, maar nog mooier is dat we verder mogen kijken, over de dood heen. ‘Als we geloven, worden we gered. Dan wordt onze hoop werkelijkheid. En door ons geloof weten we zeker dat Gods hemelse wereld bestaat. Ook al kunnen we die nog niet zien.’ (Hebreeën 11:1 BGT)

Is het niet zo dat we een gemeente willen zijn waarbij dit de boodschap is en waar het ‘t waard is om ons aan te binden? Waarbij iedereen geïnspireerd wordt om mee te doen? Waarbij wij ook ‘de ander’ kunnen zijn en onze naaste kunnen inspireren? Waarbij we mee willen bouwen aan dat Grotere Geheel? Hierbij gaat het in eerste plaats niet om het gebouw, niet om grote evenementen, niet om keiharde muziek in de kerk. Als we vermaak willen zoeken, dan kunnen we dat op vele andere manieren buiten de kerk.

Onze nieuwe generatie wil geen passieve gemeente, geen eenrichtingsverkeer, ze willen gezien worden, ze willen gehoord worden, ze willen de ervaring van de ouderen, die hen kunnen helpen om hen richting te kunnen geven in het leven. Die door ervaring verder kunnen kijken, geïnspireerd worden. Laat maar het ‘hoe dan’ maar zien aan de ander, en wees eerlijk dat we het zelf soms ook niet weten……

We moeten constant leren, luisteren, meedoen en groeien, dat is discipelschap. Als we dat niet met zijn allen doen, dan raken we achterop. De wereld om ons heen gaat zo snel, laten we als gemeente een rustpunt zijn binnen deze wereld. Een plek waar we in alle hectiek nog de echtheid van de mens en de echtheid van Christus tegenkomen. Een plek voor iedereen en een plek waar het leven van mensen verandert wordt. Een dienst op zondag zien als een feestelijke uitnodiging om elkaar en Christus te ontmoeten in plaats van een verplichting in een keurslijf.

Hoe kunnen we dat nu bewerkstelligen is voor de meesten nu de vraag, denk ik. Nou, ik denk door de Heilige Geest! Als de Geest alle ruimte van ons krijgt in ons leven en in onze Gemeente dan wordt vanzelf de vrucht van de Geest zichtbaar; ‘Liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. (Galaten 5:22) De vrucht is één geheel, het één kan niet zonder het ander……….. Zo is de gemeente van Christus ook één geheel, de één kan niet zonder de ander. Laten we ons dat beseffen wanneer we met zijn allen op weg zijn. Zorg ervoor dat de Geest alle ruimte krijgt en de ‘Kerk’ een plek wordt waar je wilt zijn!!!!