Vandaag is de 40-dagentijd van start gegaan. Een periode waarin we toeleven naar de kruisdood én opstanding van Jezus Christus. Het getal 40 komt vaak voor in de Bijbel en wordt meestal geassocieerd met een periode van zoeken. Zoeken naar God. Dit kunnen wij ook in onze 40-dagentijd doen, op zoek gaan naar God. Een periode waarin we stil kunnen staan bij ons eigen leven, de keuzes die we maken, welk doel ons leven heeft, welke taak God voor ons heeft voorbereid en natuurlijk het offer van Christus. Het is ook de tijd waarin Jezus nadenkt over de taak die Zijn Vader Hem gegeven heeft.
Vaak denken we bij vasten aan eten en drinken, dat we dat moeten laten staan en ons bij wijze van spreken moeten laten uithongeren. Maar dat is niet het vasten wat God, mijn inziens, voor ogen heeft. Vasten is meer het ontzien van datgene wat ons bij God vandaan houdt. Dit kan van alles zijn. Eerst even dit doen of dat, daarna lees ik wel even uit de Bijbel of praat ik even met God. Hoe vaak gebeurt het wel niet dat we opgaan in ons werk, hobby, dat mooie boek, de TV, internet, onze smartphone, social media, spelletjes, etc.. Of we zijn zo druk dat we het gevoel hebben dat we onze ontspanning moeten zoeken in het nuttigen van alcohol of welke andere ‘verslaving’ dan ook. Hoe vaak komt het wel niet voor dat er een kink in onze relatie met God komt, doordat we niet meer op Hem gericht zijn, maar teveel bezig zijn met andere dingen. Zo gaat het bij mij en ik denk bij u ook net zo goed.
In o.a. Jesaja 58:6-12 kunnen we lezen over vasten. Vasten is zo’n beetje ontstaan omdat mensen heimwee hadden naar God. De Israëlieten dachten dat ze door de traditie Gods gunst konden verwachten. Duidelijk wordt dat het meer gaat om een manier van leven. Breken met het juk, verdrukten bevrijden, de hongerige te eten geven, onderdak bieden en kleden. Dan zal ons licht in het donker schijnen en vers 9 zegt; ‘Dan geeft de HEER antwoord als je roept; als je om hulp schreeuwt, zegt Hij: ‘Hier ben Ik.’
In Mattheus 6:16,17 zegt Jezus tegen Zijn discipelen, terwijl het volk op de achtergrond meeluisterde, dat ze niet moeten vasten om door de ander gezien te worden. Het gaat om de relatie met God. Het gezicht wassen en het hoofd inwrijven met olie geeft de betekenis dat ze tijdens het vasten goed voor henzelf moet zorgen, zodat een ander kan zien dat het goed met hen gaat en er geen idee van heeft dat ze aan het vasten zijn. Het vasten is dus iets tussen hen en God en dus ook tussen ons en God. Jezus linkt het bidden en vasten aan elkaar. Klinkt logisch, bidden is spreken met God, in gesprek gaan. Vasten is ons ergens van afzonderen, voor de Heer. Beiden dienen er toe om dichter bij God te komen. In afzondering in gesprek gaan.
Hoe kijken wij tegen onze relatie met God aan? Willen wij iets opgeven, tijdelijk, om te werken aan de relatie met God, zodat we tijd en ruimte krijgen om met Hem in gesprek te gaan? Alle momenten is het goed om hierover na te denken en mee bezig te zijn, maar de 40-dagentijd is wel een hele mooie periode daarvoor. Waak er wel voor dat het geen moeten is! De Geest zal ons hart beroeren zodat we willen gaan vasten, traditie niet!
Bouwen aan onze relatie met God is niks meer en niks minder dan ervoor te zorgen dat we een goede weerstand opbouwen tegen alle obstakels en drempels die er in ons leven en zijn en komen.
Krijg jij al honger naar God?
Jannie in Mission 